mobinaazaryoon

از آنجایی که متاسفانه چند سالی است که در ایران آمار طلاق روز به روز در حال افزایش می باشد. مسئله اصلی بعد از جدایی والدین مطرح شدن نحوه گرفتن حضانت فرزندپسر از طرف مادر می باشد که با توجه به اینکه می دانیم فقدان یکی از والدین برای کودک چقد سخت و طاقت فرسا باشد و قربانیان اصلی در طلاق و جدا شدن یک والدین فرزندان آنها می باشند و آنها بیشترین آسیب را می بینند و این کمبود روحی باعث می شود پروسه سرپرستی و تربیت کودک حساس تر شود و دادگاه ها به مسائل این چنینی حساسیت بسیاری نشان می دهند که شما با داشتن یک وکیل حضانت فرزند می توانید احتمال حضانت فرزند خود را افزایش بدهیدحضانت فرزند یک اصطلاح حقوقی در مورد سرپرستی فرزند است که برای توصیف رابطه قانونی و عملی بین والدین یا قیم . فرزندان در مراقبت از آن شخص به کار می رود. حضانت کودک شامل حضانت قانونی است که حق تصمیم گیری در مورد کودک است و حضانت جسمی که حق و وظیفه نگهداری، تامین و مراقبت از کودک است. والدین متاهل معمولاً دارای حضانت حقوقی و فیزیکی مشترک فرزندان خود هستند. تصمیمات مربوط به حضانت فرزند معمولاً در دعاوی مربوط به طلاق، فسخ، جدایی، فرزند خواندگی یا مرگ والدین اتخاذ می شود. در اکثر حوزه های قضایی، حضانت کودک مطابق با بهترین استاندارد های کودک تعیین می شود.

پس از تصویب کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق کودک در اکثر کشورها، اصطلاحاتی مانند مسئولیت والدین، (محل اقامت و تماس (همچنین به عنوان بازدید، محافظت یا زمان والدین در ایالات متحده شناخته می شود) مفاهیم حضانت و دسترسی را در برخی از کشورهای عضو جایگزین کرده اند. به جای اینکه والدین حضانت یا دسترسی به فرزندشان را داشته باشند، اکنون گفته می‌شود که کودک سکونت دارد یا با والدینش تماس دارد. در زندگی مشترک حفظ و نگهداری فرزند برعهده والدین می باشد، که گاهی اوقات والدین با توافق یکدیگر حضانت فرزند رو به صورت فردی برعهده می گیرند. حضانت فرزند حق و تکلیفی می باشد که قانون برای نگهداری و تربیت فرزند به والدین سپرده است.

شرایط حضانت فرزند چیست؟
به طور کلی شرایطی برای حضانت فرزند وجود دارد، که هم برای پدر هم برای مادر صدق می کند، یعنی هر کدام از آنها باید دارای چنین شرایطی باشند تا حضانت فرزند را دریافت کنند. شرایط حضانت فرزند شامل بلوغ، عقل، شایستگی اخلاقی، اسلام، عدم ابتلا به بیمارهای واگیردار و توانایی عملی و عدم ازدواج به شخص دیگر میشود.

بلوغ: شخصی که عهده دار حضانت فرزند میشود باید دارای بلوغ باشد؛ زیرا شخص نابالغ که خود نیاز به نگهداری دارد، توانایی برعهده گرفتن حضانت فرزند را ندارد.
عقل: شخصی که عهده دار حضانت است، باید عاقل باشد. مطابق با ماده ۱۱۷۰‌قانون مدنی، اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است، مبتلا به جنون شود یا با دیگری شوهر کند، حق حضانت با پدر خواهد بود.
بنا بر قوانین کشور جمهوری اسلامی ایران، سن بلوغ، عامل محدودیت سنی حضانت طفل است. به طوری که حضانت فرزند قبل از طلاق والدین به عهده هر دو آنها می باشد  مگر آنکه یکی از افراد از حضانت سرباز زند یا فوت کند و سن حضانت فرزندان در دختران ۹ سالگی و برای پسر ۱۵ سالگی را در بر می گیرد این امر به این معنا است که والدین یا هر شخصی که حضانت فرزند به وی واگذار شده است، تا قبل از این سن حق ترک مسئولیت های  خود در قبال طفل را ندارد. که بهتر است برای این نوع از مسائل از بهترین وکیل طلاق در تهران استفاده گردد.

حضانت و نگهداری از کودک و فرزند، هم حق و هم تکلیف والدین می باشد. بنابراین کودک را نمی توان از والدین یا پدر و یا از مادر که حضانت کودک یا طفل با او است گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی که حق حضانت را از آنها می گیرند. هیچ یک از والدین حق ندارند در مدتی که حضانت فرزند به عهده او است از نگهداری او متناع کند و از این جهت نمی توانند حتی مطالبه اجرت و دستمزد کنند. اما به دلیل اینکه نفقه کودک با پدر می باشد مادر در مدت حضانت، می تواند علیه پدر مبادرت به اقامه دعوای مطالبه نفقه فرزند مشترک را نماید و دادگاه با تعیین کارشناس در این خصوص تصمیم گیری می نماید.

نحوه گرفتن حضانت فرزند پسر از طرف مادر چگونه است؟
مساله نگهداری و پرورش فرزندان در مواردی از قبیل طلاق زوجین با موضوع حضانت فرزند مورد بررسی قرار می گیرد. در واقع مسئولیت بزرگ کردن و تامین نیازهای فرزندان تا سن بلوغ (دختران ۹ سالگی و پسران ۱۵ سالگی) به هر کدام از والدین سپرده می شود. ممکن است طبق صلاح دید دادگاه، در صورت عدم صلاحیت والدین، حضانت فرزند به فرد دیگری واگذار گردد. حضانت فرزندان در شرایط عادی، تا سن قانونی (۱۸ سال تمام) با والدین است. اما در شرایط غیر عادی همانند تصمیم به جدایی والدین، دادگاه در مورد حضانت فرزند تصمیم گیری می کند.

بر طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، قبلا در صورت جدایی والدین، حضانت فرزند پسر تا دو سالگی و فرزند دختر تا هفت سالگی به مادر سپرده می شد و بعد از آن حق حضانت با پدر بود. اما بعد از اصلاحاتی که روی این ماده به عمل آمد، با توجه به قانون جدید در خصوص حق حضانت، حق نگهداری فرزند دختر و پسر، هر دو تا هفت سالگی به مادر اعطا می گردد مگر آنکه صلاحیت لازم را نداشته باشد و بعد از آن با پدر است. لازم به ذکر است که پس از هفت سالگی نیز مرجع قضایی باید برای حضانت فرزندان اتخاذ تصمیم نماید و اگر به تشخیص دادگاه، پدر صلاحیت نگهداری را نداشته باشد، همچنان حضانت فرزندان با مادرشان خواهد بود.

یک  مسئله بسیار مهم که باید به آن توجه ویژه ای شود آن است که همانطور که قبلا گفته شد، حضانت به معنای نگهداری یا پرورش است. در این شرایط حتی اگر این حق به مادر سپرده شود، باز هم حق ولایت فرزندان تا پایان عمر فرزندان، همچنان بر عهده پدر خواهد بود و اگر پدر حضور نداشته باشد یا شرایط آن را نداشته باشد، ولایت با جد پدری خواهد بود.